در این برنامه، محمد صادق شهبازی (عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره مردمی عمار) به عنوان کارشناس حضور داشت؛ او اظهار کرد: حکمرانی مردمی در امور اجتماعی و فرهنگی به این معناست که هم مسائل از سوی مردم بیان شود و هم خود آنها (نه فقط در فرآیند انتخاب سیاست‌ها) بلکه در فرآیند اعمال راه حل‌ها مشارکت داشته باشند و نظارت و ارزیابی هم بر عهده خودشان باشد.
این فعال فرهنگی و اجتماعی خاطرنشان کرد: برخی مسئولان یاد گرفته‌اند با دوربین به مناطق محروم بروند و با کسانی که مشکل دارند دیدار کنند، حکمرانی مردمی این نیست، بلکه به معنای مشخص کردن و حل کردن مشکلات با مشارکت آنهاست.
او ادامه داد: انتخاب نماینده مجلس و رئیس جمهور البته برای این است که چارچوب‌ها به پیش بروند چون تحول در قالب ارتباط با مردم شکل می‌گیرد ولی معضل کنونی، نگاه سیاست‌گذاران از بالا به پایین است.
شهبازی خاطرنشان کرد: مردم نیازهای خود را بهتر می‌دانند بنابراین باید با ساز و کارهای موجود، صدای آنها را شنید؛ تجربه جهادسازندگی همین بود، چون در رفت و برگشت با مردم، اقتضائات مشخص می‌شدند و تصمیم‌گیری بر همین اساس صورت می‌گرفت و منجر به حل مسئله می‌شد.
تفاوت جهاد سازندگی با کارهای جهادی امروز
عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره مردمی عمار با بیان اینکه اگر تصمیم‌گیری‌ها بومی و مذهبی باشند ولی ناظر به نیازهای روز نباشند کارآیی نخواهند داشت گفت: در غرب هم البته اقتدار حاکمیت در جامعه مدنی نهادینه نمی‌شود چون اصحاب ثروت و قدرت کار اصلی را انجام می‌دهند و مردم در سطح نازل‌تری حضور دارند.
او ادامه داد: اینکه تظاهرات مردمی علیه رژیم صهیونیستی در غرب بیشتر از ایران است ولی کارآیی لازم را ندارد به همین دلیل است.
شهبازی مجددا به تجربه جهاد سازندگی اشاره و ابراز کرد: تفاوت آن نهاد با کارهای جهادی امروز این است که ما خودمان می‌رویم و کاری انجام می‌دهیم ولی رفع استضعاف صورت نمی‌گیرد، جهاد سازندگی جمهوریت را در ساحت اقتصاد و اجتماع و به تبع آن در ساحت سیاست اعمال می‌کرد و استضعاف را از بین می‌برد.
این فعال فرهنگی و اجتماعی با بیان اینکه شرکت‌های دانش‌بنیان که البته بخشی از آنها به انحراف کشیده شدند و اقتصاد خدماتی را بنیان گذاشتند، مثال خوبی از حکمرانی مردمی هستند گفت: ستاد نانو تجربه جالبی است که نشان می‌دهد اگر حکمرانی مردمی بر اساس اصول و قواعد آن اجرایی شود، کارکرد درستی خواهد داشت.
او تاکید کرد: عامل موفقیت جهاد سازندگی، آموزش فرهنگی و ممانعت از باندهای قدرت و فساد بود که این ویژگی قابلیت بازتولید در شرایط کنونی را دارد.
شهبازی با بیان اینکه گاهی اوقات خدمات اجتماعی ارائه می‌شود ولی رفع استضعاف نمی‌کند گفت: در این ساختار نامناسب، مستضعفان همیشه نیازمند کمک‌هایی هستند که ارائه می‌شود ولی هیچ وقت به توانمندی نمی‌رسند.
هنر؛ بیان «شناخت» یا ابزار شناخت؟
در بخش بعدی، مجتبی حیدری (مستندساز) در استودیوی «با هم وطن» حضور یافت؛ او با اشاره به مسئولیت و نقش انسان‌ها در اجتماع اظهار کرد: جای پرداختن به این موضوع در رسانه‌های ما خالی است چون جوانان امروز به دنبال یافتن مسئولیت و جایگاه خود هستند ولی در این زمینه اطلاعات کافی به آنها ارائه نمی‌شود.
حیدری افزود: اگر کشف حقیقت فردی به نتیجه‌ای نرسد، ساخت هیچ مستندی، نمی‌تواند مسیر را به درستی نشان دهد چون هنر، بیان شناخت‌هاست نه ابزار شناخت؛ به وسیله کارهایی از جنس هنر، افق دیدی در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد که زاویه دید جدیدی پیش رویش می‌گذارد و او را در مسیر شناخت و رشد قرار می‌دهد.
این مستندساز با بیان اینکه بستر لازم برای پرداختند فیلمسازان مستند به منظور ورود به ساحت‌های شناختی فراهم نشده است گفت: سوال اساسی این است که کجا، برای شناخت جوانان مستعد ایرانی وقت گذاشته‌ایم و آموزش‌های لازم را به آنها داده‌ایم؟
او خاطرنشان کرد: ما با انتخاب‌هایمان زنده‌ایم بنابراین اگر کسی به شناخت درستی از خود برسد، دست به انتخاب‌های بهتری می‌زند.
حیدری با بیان اینکه بحران‌های شناختی در کلانشهرها بیشتر از سایر شهرهاست گفت: این امر نشان می‌دهد ویژگی‌هایی که تاکنون به عنوان شناخت مد نظر قرار می‌دادیم، با چالش مواجه شده است.
این مستندساز خاطرنشان کرد: در همه دنیا، سلبریتی‌ها فرد به فرد دیده می‌شوند ولی آدم‌ها به صورت آماری مد نظر قرار می‌گیرند بنابراین در مستند جدیدم تصمیم گرفتم به ساحت شخصیتی و نقش تک تک آدم‌ها وارد شوم.