بازی‌سازی پرخرج‌ترین صنعت دنیای سرگرمی‌های دیجیتال است و نکته حائز اهمیت اینکه خشونت در بازی‌ها بسیار رواج دارد و اشکال مختلف از آن، توسط گیمرها تجربه می‌شود.
در حال حاضر رکورد قتل در بازی‌های ویدیویی برای یکی از بازی‌های شرکت راک استار یعنی مکس پین 3 است.
داستان این بازی درباره یک سرباز بازنشسته آمریکایی است که برای یک خانواده ثروتمند کار می‌کند و برای نجات دختر ربوده شده این خانواده در طول بازی باید 1216 نفر را به قتل برساند.
بازیکن در این بازی مدام در حال تیراندازی و کشتار است و یا در حال شکنجه دادن اشخاص برای جمع آوری اطلاعات است.
این بازی ها رابطه مستقیم با خشونت و پرخاشگری در نوجوانان دارد. قتل ها و کشتارهایی که در آمریکا و دیگر کشورها توسط نوجوان ها اتفاق افتاد، همگی با تاثیر پذیری از این بازی ها بود. این نوجوان ها حین بازجویی اعتراف می کردند که علت انجام این کار، تجربه این خشونت و انجام آن در واقعیت بود.
بازی سازان وقتی مورد مؤاخذه قرار می گرفتند یا انکار می کردند یا آن را حرف های من درآوردی سیاستمداران آمریکا برای فرار از قانون مخرب آزادی حمل اسلحه، می دانستند. برخی هم معتقدند خشونت هایی که در فیلم های هالیوودی سالانه پخش می شود، تاثیری روی روان نوجوان ها ندارد و فقط بازی های ما دلیل این خشونت هاست!
اما بازی‌های آمریکایی وقتی وارد کشور می شوند، غیر از خشونت، باید نگران تاثیرات فرهنگی آنها هم بود. در کشور برای این مساله چاره ای اندیشیده نشده است. بنیادی با عنوان بنیاد ملی بازی های رایانه ایی ایجاد شده که تنها کار آن رده بندی این بازی ها است و دیگر نظارتی بر این بازی ها ندارد.
باتوجه به اینکه امکان کنترل این بازی ها نیست، باید خانواده نگاهش درباره بازی کردن را تغییر بدهد و کنترل و نظارت بیشتری روی بازی هایی که نوجوان ها بازی می کنند، داشته باشند. بچه ها در بازی ها فقط خشونت رو نگاه نمی کنند بلکه این خشونت رو زندگی میکنند و انجام می دهند.