در بخش نخست برنامه، مجری درباره چگونگی پیدایش این فناوری صحبت کرد؛ اینکه ایده اولیه اینترنت اشیاء به سال 1982 برمی گردد که در آن سال تعدادی از دانشجویان دانشگاه کارنگی ملون موفق شدند دستگاه خودکار فروش نوشابه را به آرپانت متصل کنند تا از طریق آن بتوانند تعداد شیشه‌های فروش رفته و میزان خنکی و گرمی آنها را چک کنند.
آرپانت اولین شبکه سویچینگ بسته‌های اطلاعات در دنیا بود و بعدها تبدیل به اینترنت معروف شد.
کاربرد فناوری اینترنت اشیاء خیلی وسیع‌تر از چیزی است که برخی از آن اطلاع دارند، بخش پزشکی بیشترین بهره را از این تکنولوژی برده است، در برخی از کشورها برای بررسی وضعیت بیمار از راه دور، از تجهیزات و حسگرهای هوشمند استفاده می‌کنند.
این حسگرها وضعیت جسمی فرد بیمار، مثل فشار خون، ضربان قلب و برخی فاکتورهای خون را بررسی کرده و به پرستار گزارش می‌دهد تا در صورت بروز هر نوع مشکلی، به سرعت متوجه تغییر وضعیت بیمار شوند.
در سیستم حمل و نقل نیز حضور اینترنت اشیاء پر رنگ است، برنامه‌های مسیریاب از ساده‌ترین و در دسترس‌ترین برنامه‌های اینترنت اشیاء هستند که عموم مردم از آنها استفاده می‌کنند.
سیستم‌های پارکینگ هوشمند، سیستم‌های الکترونیکی جمع‌آوری عوارض و سیستم‌های ایمنی جاده‌ای همگی با این فناوری کار می‌کنند.
اینترنت اشیا برای اولین بار در سیستم‌های اطلاعاتی آمریکا استفاده شد، تمام فناوری‌هایی که در حال حاضر در دسترس عموم قرار دارد، اولین بار در سیستم‌های نظامی مورد استفاده قرار گرفته بودند.
سیستم «زاور هزار» یکی از نمونه‌های استفاده نظامی از اینترنت اشیاء است که با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی به کاربر این امکان را می‌دهد که تصاویر پشت دیوار یا زیر زمین را ببیند.
مهمترین نکه منفی اینترنت اشیاء چالش امنیت آن است، هر جا اینترنت و شبکه اطلاعاتی باشد هکرها هم هستند که می‌توانند خسارات بسیار سنگینی را به سازمان‌ها و شرکت‌ها وارد کنند.