برنامه به افق فلسطین با پوشش آخرین تحولات در غزه روز چهارشنبه از شبکه افق پخش شد.
در بخش اول این برنامه به پوشش میدانی تحولات در غزه اشاره شد. سخنگوی بیمارستان شهدای الاقصی غزه در ارتباط با برنامه گفت: 26 بیمارستان و مرکز بهداشتی از دایره خدمت‌رسانی خارج شده‌اند و تعدادی از ماشین‌ها و آمبولانس‌ها هم به خاطر نبود سوخت، متوقف هستند.
وی گفت: رژیم صهیونیستی به سیاست خود درباره هدف قرار دادن بیمارستان‌ها همچنان ادامه می‌دهد. بازارها و فروشگاه‌ها از مایحتاج ضروری مورد نیاز مردم خالی شده و مواد غذایی وجود ندارد. رژیم صهیونیستی و جوامع بین‌المللی مسئول مستقیم این جنگ علیه غزه هستند و در سایه توافق نامه آتش بس از کشورهای اسلامی خواهان کمک به مردم غزه از سوی گذرگاه رفح هستیم می‌خواهیم تا سوخت و مایحتاج ضروری به مردم غزه برسد.
مازن بلبیسی، خبرنگار اختصاصی به افق فلسطین نیز در ارتباط با برنامه گفت: هشتاد درصد قربانیان کودک و زنان هستند و بی‌گناهانی هستند که رژیم صهیونیستی آنان را فقط به جرم سکونت در غزه هدف قرار می‌دهند. رژیم صهیونیستی عملا بیمارستان شفا را به عنوان یک پادگان نظامی تبدیل کرده است و تا کنون سه پزشک شهید شده‌اند. این رژیم تا آخرین لحظات به کشتن مردم و بمباران آنان مبادرت می‌ورزد. ممکن است آتش‌بس تمدید شود یا آتش‌بسی فراگیر باشد ولی رژیم صهیونیستی هنوز در این زمینه اظهار نظر نکرده است.
معصومه زارعی، عضو تیم ملی والیبال نشسته بانوان ایران مهمان بخش دیگر این برنامه بود. وی گفت: رژیم صهیونیستی بسیار ضعیف است زیرا فقط با زنان و کودکان می‌جنگد. اگر ضعیف نبود، رقیبان این کشور کسانی دیگر بودند. کاری که ما به عنوان یک ورزشکار می‌توانیم در مقابل این رژیم انجام دهیم این است که در مقابل ورزشکاران این رژیم شرکت نکنیم اگرچه که می‌دانیم اگر با آنان مسابقه دهیم حتما آنان شکست خواهند خورد اما ما شکست از طریق شرکت نکردن در مقابل آنان را بر پیروزی ترجیح می‌دهیم.
مازیار بیژنی، کاریکاتوریست مهمان دیگر برنامه به افق فلسطین بود. وی گفت: به نظر من در مورد هولوکاست بهتر بود ابتدا جامعه هنری و دانشگاهی وارد می‌شدند نه اینکه سیاسیون وارد این جریان شوند البته دشمن هم در تلاش است آن را سیاسی جلوه دهد و بگوید حتی هنرمندان با حمایت سیاسی این کار را انجام می‌دهند. جنبه هنری و خودجوش این قضیه باید پررنگ‌تر باشد. ما نمایشگاه‌هایی با عنوان هولوکاست در فلسطین و هولوکاست در غزه برگزار کرده‌ایم که جنبه نسل‌کشی و کشتار مردم فلسطین را به نمایش بکشیم اما صهیونیست‌ها همواره تلاش کردند کردند تا نژادپرستی و یهودستیزی را در این نمایشگاه‌ها نشان دهند.
وی گفت: کاریکاتور جزء هنرهایی است که آزادی بیان دارد و خط قرمزی برای آن وجود ندارد. غربی‌ها در نشریات خود علیه پیامبر اسلام(ص) کاریکاتور می‌کشند ولی وقتی ما وارد میدان شدیم و در مورد هولوکاست کاریکاتور می‌کشیم، تحمل نمی‌کنند و شروع به قلع و قمع کردند.
مجید شاه حسینی، رئیس فرهنگستان هنر مهمان دیگر این برنامه بود. وی گفت: در سال 2009 در فستیوال کن که نماینده ایران بودم مستندی دیدم درباره تاریخ سینمای رژیم صهیونیستی که این تاریخ را 1933 ذکر می‌کند، یعنی رژیمی 15 سال قبل از تشکیل ظاهری، دارای سینما بوده است.
وی افزود: رژیمی که در اردوگاه‌ها به صورت مجازی وزارت فرهنگ خود را تشکیل داده است، فیلم می‌سازد تا 15 سال بعد رژیم صهیونیستی تشکیل دهند و تلاش می‌کردند تا حضور نامشروع خود را به هر نحوی توجیه کنند و این کار از سال 1948 علنی شد.
شاه‌حسینی افزود: هنوز در مدل برنامه‌سازی هنری مسلمان‌ها، نشانه‌هایی از تقلید از دیگران دیده می‌شود، مثل تقلید از سرودهایی که پیش از انقلاب توسط گروه‌های مارکسیست خوانده شده بود.
وی گفت: رژیم صهیونیستی از یک مزیت و رانتی برخوردار است که آثار و تولیدات فرهنگی و هنری‌اش همه جا دیده و منتشر می‌شود. بازیگران رژیم صهیونیستی از بازیگری شروع و بعد به راحتی در هالیوود امکان فیلمسازی پیدا کردند و مشکلی هم در دسترسی به بودجه ندارند و در فستیوال‌های جهانی هم تقدیر می‌شوند اما کسی جرات ندارد تا در این سینما سخنی بر خلاف منابع رژیم صهیونیستی و در دفاع از مردم فلسطین بگوید.
علیرضا زاکانی، شهردار تهران، مهمان بخش دیگر این برنامه بود. وی گفت: رژیم صهیونستی نمی‌تواند هم جنایت کند هم کتمان کند علت این موضوع هم این است که حجم این فاجعه بسیار زیاد است. صهیونیست‌ها به خبرنگارکشی عادت دارند تا جنایت‌های آنان در نهایت بی اطلاعی جهانیان انجام شود. شالوده رژیم صهیونستی از هم پاشیده است و اگر آمریکا نبود، کار رژیم صهیونیستی به چند روز هم نمی‌کشید.
وی گفت: به اعتقاد من آتش بس برای رژیم صهیونیستی به مثابه یک تنفس مصنوعی است و نمی‌تواند ادامه دهد و یقینا شاهد به زیر کشیدن این عناصر خواهیم بود.
وی افزود: در کنار دیپلماسی رسمی که توسط دولت‌ها و سیاستمداران انجام می‌شود، یک نوع دیپلماسی عمومی داریم که مردم را مخاطب قرار می‌دهد. در این نوع از دیپلماسی مدیریت شهری به دلیل اینکه نزدیک‌ترین لایه به مردم است و میتواند ارتباط گسترده‌ای با مردم بگیرد و این یک ظرفیتی است که باید به آن توجه شود. ما به عنوان شهردار پایتخت جمهوری اسلامی ایران باید ندای مظلومان باشیم و صدای مظلومیت را به هر نحوی به گوش مردم جهان برسانیم.