در بخش نخست، رومینا گواد الوپه پرز راموس - سفیر دولت بولیوی در ایران – مهمان برنامه بود؛ او اظهار کرد: صهیونیست‌ها اصلا عقیده‌ای به وجود ملت فلسطین ندارند، آنها با انواع جنایت‌ها در فلسطین، نسل‌کشی به راه انداخته‌اند و عملیات هفتم اکتبر، پاسخی به سال‌ها جنایت آنها بود.
صهیونیسم؛ ترکیب اشغالگری و استعمارگری
پرز راموس گفت: امروز همه دنیا پشت مردم فلسطین هستند البته این جنگ، اصلا یک درگیری برابر نیست؛ اینجا نبرد میان استعمارگران ظالم و اشغالگر با مردمی است که مظلوم واقع شده‌اند و می‌خواهند حق خود را بگیرند.
نفوذ لابی‌های صهیونیستی در آمریکای لاتین چقدر است؟
سفیر بولیوی در ایران گفت: سازمان‌های قدرتمند لابی اسرائیلی در آمریکا وجود دارند که سعی می‌کنند بر سیاست‌های داخلی و خارجی ایالات متحده تاثیر بگذارند، آنها با نمایندگان کنگره در ارتباط هستند و تلاش آنها، القای سیاست‌های حمایتی از اسرائیل است.
به گفته او، لابی‌های صهیونیستی فقط یک نهاد نیستند، بلکه شامل مجموعه‌ای از نهادها و سازمان‌ها، نخبگان و گروه‌های اجتماعی هستند و در مورد همه موضوعات هم نظراتی دارند؛ عملکرد آنها هم بین‌المللی است.
پرز راموس خاطرنشان کرد: بیشترین تعداد شهروندان یهودی آمریکای لاتین، در آرژانتین زندگی می‌کنند و آمیا، از جمله سازمان‌های لابی‌گری بزرگ صهیونیست‌ها در این کشور است.
سفیر بولیوی در ایران با بیان اینکه لابی‌های اسرائیلی در سفارتخانه‌ها هم نفوذ کرده‌اند و از اروپا تا آمریکا، در همه جا فعالیت می‌کنند تصریح کرد: در برزیل هم جامعه یهودیان قابل توجه است و البته برزیل و آرژانتین، دارای شهروندان عرب‌تبار هم هستند.
غزه به آزمایشگاه سلاح‌های غربی تبدیل شده است
او گفت: لابی‌های صهیونیستی همواره اینطور القا می‌کنند که یهودی‌ستیزی، جریانی واقعی و در ارتباط با گروه‌های تروریستی است ولی جامعه جهانی بیدار شده و همه می‌بینند که صهیونیست‌ها چطور در غزه نسل‌کشی به راه انداخته‌اند و مردم عادی، بیمارستان‌ها و مدارس را بمباران می‌کنند.
پرز راموس خاطرنشان کرد: امروز سلاح‌های جدیدی که هنوز آزمایش نشده‌اند، بر سر مردم غزه ریخته می‌شوند، در واقع غزه به آزمایشگاه انواع بمب‌ها و سلاح‌های غربی تبدیل شده است.
چرایی مواجهه متفاوت کشورهای آمریکای لاتین در قبال جنگ غزه
سفیر بولیوی با بیان اینکه نمی‌توان گفت آمریکای لاتین یک دست شده و سیاست همه کشورها یکسان است گفت: در این منطقه سه گروه وجود داشته، گروهی خنثی که به دنبال درگیری با آمریکا نیستند، کشورهای دیگری مانند بولیوی که علیه امپرالیسم مبارزه می‌کنند و گروه سوم، کشورهایی که خنثی نیستند ولی متناسب با شرایط بین‌المللی اقدام می‌کنند.
او افزود: اظهارنظرهای متفاوت کشورهای آمریکای لاتین بعد از طوفان الاقصی، بر همین اساس صورت گرفته است.
پرز راموس خاطرنشان کرد: روابط بیشتر کشورهای آمریکای لاتین با اسرائیل، بر اساس تجارتی نابرابر شکل گرفته چون بیشتر صادرات رژیم صهیونیستی، جنگ‌افزار است البته به همراه این سلاح‌ها، ایدئولوژی خاصی که اسرائیل بر آن اساس شکل گرفته هم وارد این کشورها می‌شود.
قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در مورد غزه چه تاثیری دارد؟
مهمان بعدی برنامه، مهدی شوشتری - مدیرکل غرب آسیا و شمال آفریقای وزارت امور خارجه – بود؛ او اظهار کرد: به خاطر حمایت کامل آمریکا و استفاده از حق وتو، شورای امنیت اقدام کارآمدی در قبال جنگ غزه نداشته به همین دلیل مجمع عمومی وارد میدان شد که هر چند قطعنامه‌هایش الزام‌آور نیست، ولی نشان‌دهنده موضع جامعه جهانی در مقابل معدود حامیان اسرائیل است.
به گفته شوشتری، علیرغم درخواست دبیرکل و فعال کردن بند 99 منشور سازمان ملل، همچنان شورای امنیت در تصویب قطعنامه‌ای الزام‌آور برای فشار آوردن به رژیم صهیونیستی ناتوان است.
آمریکا تلاش می‌کند اسرائیل حداقل یک دستاورد داشته باشد
مدیرکل غرب آسیا و شمال آفریقا وزارت امور خارجه تصریح کرد: سفر سالیوان به منطقه، نشان‌دهنده حمایت کامل و بی چون و چرای آمریکا از رژیم صهیونیستی است به طوری که مقامات آمریکایی در اتاق جنگ اسرائیلی‌ها هم شرکت می‌کنند و اصولا مدیریت این جنگ بر عهده ایالات متحده است.
او ادامه داد: می‌گفتند سالیوان با هدف فشار بر اسرائیل برای آتش‌بس به منطقه سفر کرده ولی حقیقت این نیست بلکه می‌خواهند فرصتی به رژیم صهیونیستی بدهند تا حداقل یک دستاورد - هر چند کوچک - به دست بیاورد.
اسرائیل چند هفته دنبال آتش‌بس موقت بود
شوشتری باب یان اینکه آمریکا و رژیم صهیونیستی چند هفته قبل از آتش‌بس موقت و تبادل اسرای غیر نظامی، دنبال آن بودند گفت: آن هم در حالیکه ابتدا گفته بودند هدفشان نابودی حماس است، بنابراین با حماسی که می‌خواستند نابودش کنند، مذاکره کردند که این مسئله نشان‌دهنده عجز اسرائیل است.
به گفته او، فشارهای داخلی بر نتانیاهو روز به روز در حال افزایش است که نمونه بارز آن، تظاهرات خیابانی در تل آویو است.