در بخش میز منطقه به موضوع سوریه و آخرین تحولات موجود در این کشور پرداخته شد. مهمان این بخش از برنامه، ضیاء ترک ایلماز، کارشناس مسائل غرب آسیا بود. وی گفت: در حال حاضر می‌توان گفت، حدود یک‌سوم از خاک سوریه در اشغال بیگانگان، یک چهارم آن در دست ترک‌های تحت حمایت آمریکا، قسمتی از خاک سوریه در نوار مرزی سوریه و ترکیه تحت اشغال نیروهای تحت حمایت ترکیه و در شمال غرب سوریه نیز تحت اشغال گروه‌های تروریستی داخلی و در جنوب سوریه و در مرز اردن، پایگاه‌های نظامی امریکا حضور دارد.
این کارشناس مسائل غرب آسیا افزود: وقتی که جریان بیداری اسلامی شرع شد، کشورهای غربی به دنبال اهداف بزرگی بودند. یکی از هدف‌هایی که به دنبل آن بودند، تشکیل خاورمیانه بزرگ با تقسیم کشورها به کشورهای مختلف تحت تصرف آمریکا و کشورهای اروپایی بودند. یکی از کشورهایی که در این بیداری اسلامی به لحاظ استراتژیک با سایر کشورهای منطقه تفاوت جدی داشت، سوریه بود. یکی از اهدافی که در سوریه دنبال می‌شد، تجزیه این کشور با هدف تضعیف آن در مقابل رژِیم صهیونیستی بود که در این طرح شکست خورد.
ایلماز گفت: یکی از اهداف اصلی که در سوریه دنبال می‌شود، تضعیف اقتصادی مردم و غارت اموال آنان به خصوص نفت این کشور است. آنان به دنبال این هستند تا با گرفتن نفت این کشور و پرداخت آن به نیروهای زیر سلطه خود، مانع از بازسازی این کشور با پول خودشان شود.
در بخش میز بین‌الملل به جریان سفرهای رئیس جمهور به کشورهای مختلف اشاره داشت. مهمان این بخش از برنامه غلامحسن یوسفی، کارشناس مسائل آمریکا لاتین بود. این کارشناس مسائل امریکای لاتین با بیان اینکه برخی از مردم گمان می‌کنند که کشورهای موجود در امریکای لاتین همگی فقیر هستند و ارتباط با آنان، منفعت مادی برای ایران ندارد، گفت: دو کشور در امریکای لاتین یعنی هایتی و بولیوی هستند که به عنوان کشورهای ضعیف شناخته می‌شوند.
وی افزود: تعبیر صحیح‌تر آن است که این کشورها مستضعف هستند نه فقیر و معنای این حرف آن است که این کشورها علی رغم داشتن منابع مالی اما از سوی کشورهای استکباری، عقب نگه داشته شده‌اند.
یوسفی گفت: سیاست دولت موجود در ایران شامل سه حلقه است. حلقه اول، همسایگان، حلقه دوم، کشورهای دوست و همسو و حلقه سوم سایر کشورها است. بنابراین در حلقه دوم، دولت باید به سمت کشورهایی که از نظر سیاسی با ایران همسو و دوست هستند نیز برود.
وی افزود: ما در سیاست خود یک حوزه تهدید و یک حوزه فرصت داریم. حوزه تهدید ما کشوری مثل آمریکا است. هرگاه فشاری، تهدیدی، خطری برای کشور وجود داشت، از سوی این کشورها بود. در مقابل این تهدیدها، یک حوزه فرصت داریم که کشورهای آمریکای لاتین هستند. ما از این حوزه‌های فرصت باید در مقابل تهدیدهای امریکا استفاده کنیم.